marlenne

marlenne

Tak to zwykle jest, że gdy kompletny amator bierze się za pisanie wierszy o miłości, wychodzą pompatyczne bzdety. Nic na to nie poradzę, proszę o wyrozumiałość.
----------

Siedzisz przy mnie
z gitarą w ręku,
Czułe słówka szepczesz
cicho podśpiewując w rytm melodii
nam tylko znanej.
Mówisz - lubię, mówisz - bardzo.
Niczym niezmącona błogość.

Siedziałeś przy mnie
z gitarą w ręku.
Czułe słówka szeptałeś
cicho podśpiewując w rytm melodii
nam tylko znanej.
Mówiłeś - lubię, mówiłeś - bardzo.

Teraz nie mówisz nic.
Niczym niezmącony strach.

----------

Gdyby tak jak kiedyś było,
niczym nie zmącone życie?
Gdyby to się ułożyło,
tak jak marzyliśmy skrycie?

Myśli mnóstwo, strachu mnóstwo,
smutku więcej i niepokój.
Trudno patrzeć w przeszłości lustro
I wewnętrzny znaleźć spokój.

Rozum jedno, serce swoje.
Czy nadążasz za tym, powiedz?
Bezsensowne nasze boje.
Dlaczego to wciąż nie koniec?

Próżno już ucieczki szukać,
szukać trzeba rozwiązania.
Trudno tak do drzwi zapukać,
do wspólnego pojednania?

Dwa takie wiersze bez polotu. Hej hej nie szczędźcie krytyki.

Martyna

marlenne

Bój - 1. zbrojne stracie przeciwników; walka;
Raczej o to mi chodziło Smile

Nie spodziewałam się tak dobrej opinii, szalenie mi miło i nie wiem co więcej powiedzieć!

Fiery Furniture

W pierwszym wierszu podoba mi się zestawienie pierwszej i drugiej strofy. Tylko trzecia nie przypadła mi do gustu... ja bym ją w ogóle skasowała, ale to jest tylko jedna, chyba najradykalniejsza z opcji. Dlaczego tak uważam? Bo w zasadzie druga strofa pokazuje już, że chłopak teraz już nic nie mówi. I nie trzeba informować o tym znowu.

Drugi - jako wiersz średnio, ale już jako piosenka - dużo bardziej. Niektóre rymy dobre (najbardziej chyba podoba mi się mnóstwo-lustro), niektóre niezbyt (swoje-boje).
Wers ,,Trudno patrzeć w przeszłości lustro" wybija z rytmu, ma chyba za dużo sylab... Może ,,Trud - w przeszłości patrzeć lustro"? Co Ty na to?
Nie gra też ,,Dlaczego to wciąż nie koniec?"

Może nie ach-och, Julian Tuwim, Mickiewicz i Szymborska, ale skoro mówisz, że ,,amator" to jest dobrze. Zwłaszcza drugi - bo rymowany, czyli trudniejszy, a mimo paru potknięć generalnie wyszedł Ci zgrabny i sensowny.

marlenne

Właśnie nie wiedziałam jak zmienić ten wers z lustrem, też mi nie pasował, burzył.
Dziękuję!

Madzialen_a

Mi się podoba ten fragment "Mówisz - lubię, mówisz - bardzo." Jest jak sukienka wyróżniająca z tłumu.

marlenne

Miło mi, nie spodziewałam się takich słów Smile

ta_od_winyla

Powiem tak: lubię białe wiersze, bo one wydają się takie jakby bardziej dojrzalsze, bo rymowane przypominają mi wierszyki z przedszkola.
Martyna mówi, że lepiej by było "w niezmąconym strachu" niż "niczym niezmącony strach", ale to zależy, jak kto interpretuje wiersz i czy zauważa szablon z pierwszej zwrotki : > Mnie się podoba tak jak jest.
Pierwszy wiersz jest ładny, klimacik taki, jakiego zawsze szukam w wierszach, no i tematyka bliższa niż ktokolwiek mógłby wiedzieć.
A drugi urzekł mnie tematem, a mniej formą, co już wspomniałam. Czasem poprostu w rymowanych wierszach bardziej skupiamy się na właśnie rymie, niż na sensie całości, więc to burzy nam najczęściej jasny przekaz.
Nie przejmuj się, ja wcale się nie znam, tak tylko gadam ^^

aaa4